informel ili enformel (franc. art informel: umjetnost bez oblika), smjer apstraktne umjetnosti visokoga modernizma. Nastao je nakon II. svjetskog rata u okvirima nove pariške škole kao vrhunac tendencija negeometrijskih i gestualnih razvoja lirske apstrakcije te u suprotnosti spram racionalističke geometrijske apstrakcije. Obuhvaća različite individualne poetike i izričaje, često bliske tašizmu ili akcijskomu slikarstvu ili pak rezultate rada neslikarskim materijalima (ljepilo, gips, pijesak, žbuka) i postupcima (probijanje, grebanje, paljenje ili rezanje platna, topljenje asfalta, savijanje lima). Potaknuti idejama francuskog egzistencijalizma (otuđenost, ravnodušnost, tjeskoba, apsurd, besmisao života, ništavilo), a i strahotama rata, umjetnici informela odriču se forme, naglašavaju spontanost stvaranja, nagonsku, automatsku gestu, eksperimentiraju tehnikama. U radikalnijim oblicima teže stvaranju »s druge strane« forme, njezinu nadilaženju, apsolutnom razaranju i odbacivanju te jedini sadržaj nalaze u čistoj materiji.
Termin je uveo francuski kritičar Michel Tapié u knjizi Druga umjetnost (Un art autre, 1952), a danas se njime najčešće određuje šire shvaćena europska apstraktna umjetnost od kraja II. svjetskog rata do približno 1960. Početke informela označavaju radovi Jeana Fautriera, Jeana Dubuffeta i Wolsa, koji u svojim većinom još figurativnim kompozicijama počinju naglašavati »materičnost« površine. Kao međunarodni stil razvija se 1950-ih, a vrhunac mu je izložba na Bijenalu u Veneciji 1958. Predstavnici su informela, među ostalima, Alberto Burri, Georges Mathieu, Antoni Tàpies, Lucio Fontana.
U Hrvatskoj je informel obilježio opuse ili dijelove opusa Marijana Jevšovara, Vlade Kristla, Ferdinanda Kulmera, Eugena Fellera, Josipa Vanište, Božidara Jelenića, Đure Sedera te Ive Gattina koji je radikalnim eksperimentalnim zahvatima, dopuštajući materijalu da se sam oblikuje (paleći ga), pridonio u europskim razmjerima konačnomu prevladavanju formalnoga karaktera likovne kompozicije i destrukciji forme te informel doveo do slikarskog i konceptualnoga kraja. Poetika informala prisutna je i u radovima kipara Dušana Džamonje i Stevana Luketića te u nekim djelima Ivana Kožarića i Vojina Bakića.
