transneptunska tijela, tijela Sunčeva sustava koja se nalaze dalje od Neptuna, u Kuiperovu pojasu, raspršenom disku i Oortovu oblaku. Pobrojeno ih je tisuću, od kojih je znatan broj promjera većega od 200 km. Razlikuju se po putanjama, volumenu i fizičkim svojstvima. Mogu imati svojstva planetoida i kometa. Kuiperov pojasu čine tijela kojima srednja udaljenost od Sunca iznosi do 47 astronomskih jedinica npr. Arrokoth, Haumea, Kvaoar, Makemake, Varda i Varuna. Njihove su putanje u prosjeku jače otklonjene (inklinacija do 35°) od ravnine ekliptike nego što su to putanje tijela iz glavnoga planetoidnog pojasa. Unutarnji dio pojasa zauzimaju tijela na srednjoj udaljenosti od približno 40 astronomskih jedinica, plutini, kojima su periodi revolucije u rezonanciji s Neptunovim periodom (približno 246 godina : 164,8 godina = 3 : 2). Najveći su plutini Pluton, Ork i Iksion. U raspršenome disku, do udaljenosti 100 astronomskih jedinica nalaze se npr. Gonggong i Erida a u Oortovu oblaku, do udaljenosti 100 000 astronomskih jedinica, nalazi se npr. Sedna. Erida masom nadmašuje Pluton. Analiza svjetlosti koju reflektiraju daleki objekti pokazuje da se oni većinom sastoje od mješavine stijenja i leda te po tome nalikuju kometima.
