Oortov oblak

Oortov oblak [o:rt~], sferni oblak koji čine kometi i slična tijela okružujući Sunce na udaljenosti do četvrtine udaljenosti najbližih zvijezda. Jan Hendrik Oort je 1950. pretpostavio da taj oblak čini svojevrsnu granicu Sunčeva sustava. U ravnini ekliptike u njem se ističe nešto gušći prsten s većim brojem kometa. Najgušći je na udaljenosti od približno 2000 astronomskih jedinica od 100 000 astronomskih jedinica. Kometi, kojih se ukupna masa procjenjuje na približno 40 masa Zemlje, u prosjeku su međusobno udaljeni desetke milijuna kilometara. Smatra se da su nastali na različitim mjestima u Sunčevu sustavu i da su utjecajem velikih planeta potisnuti na veliku udaljenost od Sunca. Iz analize kemijskoga sastava kometa koji su se približili Suncu može se zaključiti da se tijela Oortova oblaka sastoje uglavnom od vode, metana, etana, ugljikova monoksida i vodikova cijanida iako je moguće da postoje i stjenovita tijela. Najveće je poznato tijelo iz Oortova oblaka Sedna. (→ glavni planetoidni pojas; kuiperov pojas; raspršeni disk)