Medici [mε:'diči], Lorenzo de’ (zvan il Magnifico – Veličanstveni), talijanski državnik i pjesnik (Firenca, 1. I. 1449 – vila Careggi kraj Firence, 8. IV. 1492). Istaknuti član obitelji Medici. U razdoblju humanističkoga latiniteta zagovarao je obnavljanje književnosti na pučkome talijanskom jeziku, prijateljevao je s neoplatonističkim filozofima i pjesnicima. U Stihovima (Rime) petrarkistički izraz spaja sa suvremenim neoplatonizmom i stilnovizmom (→ dolce stil nuovo), a u kraćim nedovršenim spjevovima Ljubavne šume (Selve d’amore), Ambra, Corinto, Nencia iz Barberina (La Nencia da Barberino, oko 1474) i Lov sa sokolom (Caccia con falcone) ostvario je raspon od realističko-pučke poezije s elementima parodije do pastoralno-idiličnih prizora. Autor je prve antologije talijanskog pjesništva Aragonska zbirka (Raccolta aragonese, 1476). Nakon 1484. pisao je i religioznu poeziju, u duhu srednjovjekovnih lauda i misterija, te melankolične Pokladne pjesme (Canti carnascialeschi), od kojih je najpoznatija Trijumf Bakha i Arijadne (Trionfo di Bacco e Arianna).
