transuranijski elementi (transurani), kemijski elementi kojima je atomski broj veći od 92, tj. veći od atomskoga broja uranija.
Nema ih u prirodi, s iznimkom nekoliko elemenata u vrlo malim količinama. Nastaju u nuklearnim reaktorima i pri nuklearnim eksplozijama, a mogu se proizvesti i u akceleratorima čestica bombardiranjem jezgara elemenata snopom iona ubrzanih do velikih brzina. Primjerice, uranij 238 pogođen neutronom postaje uranij 239, koji beta negativnim radioaktivnim raspadom prelazi u neptunij 239, a neptunij beta negativnim radioaktivnim raspadom prelazi u plutonij 239:
.
Svi su transuranijski kemijski elementi radioaktivni a djelovanjem sporih neutrona podložni su nuklearnoj fisiji. Primjerice, plutonij 239 pogođen neutronom raspast će se na ksenon, cirkon i tri neutrona: 
.
Prvih 11 transuranijskih elemenata pripadaju skupini aktinoida; to su elementi s atomskim brojem 93 do 103: neptunij (Np, atomski broj 93), plutonij (Pu, 94), americij (Am, 95), kirij (Cm, 96), berkelij (Bk, 97), kalifornij (Cf, 98), ajnštajnij (Es, 99), fermij (Fm, 100), mendelevij (Md, 101), nobelij (No, 102) i lorensij (Lr, 103). Ostali transuranijski elementi nazivaju se transaktinoidima ili superteškim elementima, a imena i kemijske simbole imaju: rutherfordij (Rf, 104), dubnij (Db, 105), seaborgij (Sg, 106), bohrij (Bh, 107), hasij (Hs, 108), meitnerij (Mt, 109), darmštatij (Ds, 110), roentgenij (Rg, 111), kopernicij (Cn, 112), nihonij (Nh, 113), flerovij (Fl, 114), moskovij (Mc, 115), livemorij (Lv, 116), tenes (Ts, 117) i oganeson (Og, 118).
