Poitou [pwatu'], povijesna pokrajina u zapadnoj Francuskoj, na području današnjih departmana Vendée, Deux-Sèvres i Vienne. Glavni je grad bio Poitiers. Bila je naseljena galskim plemenom Piktona (latinski Pictones), pod rimskom je vlašću od 56. pr. Kr. Pod Vizigotima od sredine V. st., Franci su je osvojili 507. te za Karolinga 778. postaje grofovija (posjed grofova od Poitiersa), od 781. pod suverenitetom Kraljevstva (poslije Vojvodstva) Akvitanije. Grofovi od Poitiersa su od 854. povremeno, a od 962. stalno bili i akvitanski vojvode te je Poitou, zajedno s čitavom Akvitanijom, udajom kćeri posljednjega muškog vladara Guillaumea X. Aliénor za Henrika II. 1152. postao dio posjeda kuće Anjou-Plantagenet. Priključen francuskoj kraljevskoj domeni 1204., do 1422. povremeno je apanaža članova francuske kraljevske obitelji (a 1360–72. pod engleskom vlašću), potom trajno izravno pod francuskom krunom. Poprište mnogih glasovitih bitaka: kod Vouilléa 507. Franci su pobijedili Vizigote, kod Poitiersa 732. Karlo Martel Arape (čime je označen kraj arapskih prodora u Europu), a 1356. engleska vojska pod vodstvom princa Eduarda porazila je vojsku francuskoga kralja Ivana II. Dobroga (obilježivši kraj prve etape Stogodišnjeg rata), dok su kod Moncontoura 1569. u jednom od najvećih sukoba za francuskih vjerskih ratova katoličke snage pod vodstvom vojvode od Anjoua (budući kralj Henrik III.) porazile hugenote pod vodstvom admirala Colignyja.
