Mediala, srpska umjetnička skupina osnovana 1957. u Beogradu. Začetnici Leonid Šejka, Miodrag Đurić – Dado, Uroš Tošković, Siniša Vuković, Olja Ivanjicki, Vladan Radovanović i Miro Glavurtić, koji joj je dao ime u značenju spoja krajnosti (meda i ale, tj. aždaje), okupljeni u neformalnim druženjima, isprva kao društvo prijatelja Baltazar, nekoliko godina prije osnutka zacrtali su osnovne ideje, poslije predstavljane u programskim tekstovima (objavljivanima u časopisu Vidici i dr.), na izložbama i nastupima, kao zajedničko suprotstavljanje prevladavajućoj liniji moderne umjetnosti te težnji prema utopijskoj sintezi dotadašnjih umjetničkih dostignuća (»integralna umjetnost«).
Skupina je okupljala slikare (Kosta Bradić, Milovan Vidak, Milić Stanković [Milić od Mačve], Svetozar Samurović, Vladimir Veličković), arhitekte (Predrag Ristić), kipare, pjesnike, filozofe, skladatelje. Članovi Mediale izražavali su se većinom u mediju slikarstva, spojem klasičnoga i modernoga. Figurativnim pristupom težili su ostvariti sintezu tradicionalnoga, posebice renesanse i klasicizma, sa senzibilitetom modernoga čovjeka, ugroženoga traumama civilizacije (ratovi, nasilje, tehnološka agresija), priklonivši se fantazmagorično-figurativnoj inačici nadrealizma, koji je većina članova prigrlila stvorivši vlastiti likovni izraz.
Stavovi, načela i program najpotpunije su izloženi u prvome broju časopisa Mediala 1959., a glavni teoretičar skupine L. Šejka objavio je 1964. kultnu knjigu Traktat o slikarstvu.
Izložbe su održane u Beogradu 1958–60 (retrospektive 1969., 1981., 2005), Beču 1970. i Düsseldorfu 1974. Opsežna monografija o skupini objavljena je 2006.
