kontrast (franc. contraste < tal. contrasto, prema kasnolat. contrastare: stajati nasuprot).
1. Izrazita protivnost, očita različitost; suprotnost, oprječnost, odudaranje.
2. Fonološka razlika između dviju uzastopnih glasovnih jedinica govornoga niza. To je odnos sintagmatskoga reda, koji treba lučiti od oprjeke (opozicije) kao odnosa paradigmatskoga reda, tj. odnosa među jedinicama koje se u istoj točki govornoga niza isključuju. Prirodni jezici teže tomu da se stvori maksimalan kontrast između uzastopnih glasovnih jedinica u govornome nizu, između vokala (koji sadrže čisti glas) i konsonanata (koji su popraćeni šumom). Govori se i o kontrastu između naglašenih i nenaglašenih slogova.
3. U stilistici, kontrast je osnova jezične izražajnosti na kojoj se temelji sustav stilskih figura, a posebno različite vrste antiteze. Poetika ističe da se kontrast može ostvarivati na razini glasova, jezika, motiva, likova, radnje te kao kompozicijsko načelo gradnje književnog djela.
