anemija (grč. ἀναıμία: nedostatak krvi), slabokrvnost, niz simptoma koji se javljaju u brojnim bolestima najrazličitije etiologije i patogeneze, a u kojima se nailazi na smanjenje broja eritrocita i količine hemoglobina u krvi. Najvidljiviji je znak anemije bljedilo kože i sluznica, a u krvi se obično otkrivaju patološki oblici eritrocita. U pogledu količine hemoglobina u pojedinom eritrocitu, anemija može biti normokromna (usporedno smanjenje broja eritrocita i hemoglobina; kod krvarenja), hipokromna (smanjen hemoglobin u razmjeru prema broju eritrocita; kod nedostatka željeza), hiperkromna (povećan hemoglobin u razmjeru prema eritrocitima; kod perniciozne anemije). Prema patogenezi, anemija se dijeli na anemiju zbog poremećaja proliferacije i diferencijacije (pri kroničnome zatajenju bubrega, u endokrinim bolestima), anemiju zbog poremećaja sazrijevanja eritrocita (zbog deficita željeza, megaloblastične anemije zbog nedostatka vitamina B12 ili folne kiseline), anemiju nepoznatog i višestrukoga mehanizma nastanka (kod kronične bolesti, infiltracije koštane srži stranim tkivom), anemiju zbog povećane ili ubrzane razgradnje eritrocita (nasljedne i stečene hemolitičke anemije zbog fizikalnih i kemijskih čimbenika, autoimune hemolitičke anemije). Liječenje anemije provodi se, prema obliku bolesti, uglavnom uzimanjem željeznih preparata, vitamina C i B12 te reguliranjem prehrane, primjenom transfuzija eritrocita, odnosno liječenjem osnovne bolesti ili poremećaja koji su doveli do anemije. – Anemičan, malokrvan, slabokrvan, blijed; u prenesenom značenju: slabunjav, nesposoban za život, tup, bez životnih radosti.
