Moulin-Rouge [mul' ʀu:ž] (franc.: Crveni mlin), jedan od najstarijih aktivnih europskih kabareta, otvoren u podnožju Montmartrea (u Parizu) 6. X. 1889. kao plesna dvorana. Prvi vlasnici bili su Joseph Oller i Charles Zidler, a ustanova i njezin program odražavali su polet i frivolni pariški fin de siècle te je Moulin-Rouge ubrzo postao stjecište kako umjetničkih i boemskih krugova, tako i pripadnika svih društvenih slojeva željnih promjene, zabave i uzbuđenja. Moulin-Rouge se proslavio plesom kankanom, karakterističnim po temperamentnim zamasima nogu i skokovima što dovode do otkrivanja donjega rublja, a izvodile su ga plesačice zvane Les Chahuteuses (francuski: neposlušne, zločeste djevojke). Među njima su se isticale La Goulue (Louise Weber, 1870–1929; ovjekovječena na plakatu koji je za Moulin-Rouge 1891. izradio Henri de Toulouse-Lautrec), Jane la Folle (Jane Avril), La Môme Fromage, Grille d’Egoût, Nini Pattes-en-l’Air. Uz njih je (kao jedini muški plesač) nastupao Valentin le Désossé, a program je popunjavala pjevačica i imitatorica Yvette Guilbert. U kabaretu se od 1890. izvode i točke neprikrivena seksualnog značaja (revije Circassiens et Circassiennes i Bal des Quat’z’arts, koji je 1893. izazvao skandal zbog povorke golih djevojaka predvođenih nosiljkom s golom glumicom u ulozi Kleopatre). Početkom XX. st. program je postao konzervativniji, te su se uglavnom izvodile operete. Do preporoda je došlo nakon I. svjetskog rata pod upravom Pierrea Foucreta te umjetničkim vodstvom Jacques-Charlesa i slavne pjevačice Mistinguett (pravo ime Jeanne Bourgeois; 1875–1956). To razdoblje karakterizira spajanje francuskih kabaretskih tradicija s broadwayskima (velike revijske predstave američke plesne grupe Gertrude Hoffmann). Nakon novoga razdoblja opadanja za II. svjetskog rata, kada su jedini veći uspjesi bili koncertni nastupi Édith Piaf, kabaret je obnovljen početkom 1950-ih pod upravom Josepha i Louisa Cléricoa i umjetničkim vodstvom plesnog ansambla Doris Haug (tzv. Doriss Girls). Svoj današnji stil Moulin-Rouge zaokružio je početkom 1960-ih. U sklopu kabareta tada je konstruiran veliki akvarij s golim plivačicama (tzv. Najade), a program se sastoji od velikih plesnih revija s nekoliko glavnih nastupa. Programi se smjenjuju svakih nekoliko godina, a svi naslovi počinju slovom F (npr. Frou Frou, 1963–65., Frisson, 1965–67., Fascination, 1967–70., Follement, 1976–78., Femmes, femmes, femmes, 1983–88., Formidable. La Revue du Centenaire, 1989–99., Féerie, od 1999). Kao jedan od simbola Pariza i njegova noćnoga života, ali i umjetničko-boemskog i slobodoumnog ozračja, Moulin-Rouge je prikazan i u mnogim likovnim i književnim ostvarenjima te u 20-ak filmova od kojih je najuspjeliji French Cancan Jeana Renoira (1955).
