Hannover [hano:'fəɹ], povijesna zemlja u sjeverozapadnoj Njemačkoj. Najprije kneževina, zatim izborna kneževina (do 1814), potom kraljevstvo (do 1866) i na kraju pokrajina sjedinjene Njemačke. Godine 1692. vojvoda Ernst August I. postao je izbornim knezom. Njegova žena Sofija bila je unuka engleskoga kralja Jakova I. Stuarta, čime su stekli pravo nasljedstva engleske krune. Nakon smrti vojvode od Gloucestera, sina engleske kraljice Ane, prenesena je (1701) engleska kruna na Sofiju i njezine potomke, pod uvjetom da postanu protestanti. Njezin sin Georg Ludvig postao je 1714. prvi britanski kralj iz hannoverske dinastije (Đuro I.), a Hannover je došao u personalnu uniju s Velikom Britanijom (do 1837). U Sedmogodišnjem ratu (1756–63) i poslije u koalicijskim ratovima Hannover je ratovao protiv Francuske. Nakon kratkotrajne pruske okupacije (1801–02) i aneksije (1806), Hannover je 1807. došao pod vlast Napoleona I. Bonapartea i pripao Kraljevstvu Vestfaliji (do 1813), zatim je odlukom Bečkoga kongresa 1814. proglašen kraljevstvom. Godine 1833. dobio je ustav po uzoru na britanski. Kada je kralj Vilim III. 1837. umro bez potomaka, prestala je personalna unija između Hannovera i Velike Britanije. U Hannoveru ga je naslijedio brat, vojvoda od Cumberlanda, Ernst August (1837–51), a zatim Georg V. (1851–66). U ratu između Pruske i Austrije 1866. hannoverska se vojska borila na strani Austrije. Iste je godine Pruska anektirala Hannover. Nakon II. svjetskog rata uz Braunschweig, Oldenburg i Schaumburg-Lippe sastavni je dio savezne zemlje Niedersachsen (Donja Saska).
