lavra (rus. лaвpa < grč. λαύρη: ulica, hodnik).
1. U pravoslavlju, anahoretska (pustinjačka) ćelija.
2. Veći pravoslavni manastir, koji se sastoji od niza nastambi s monaškim ćelijama oko središnjega dvorišta gdje je redovito smještena saborna crkva. Prve lavre nastale su u IV. i V. st. u Palestini, zatim u Siriji i Egiptu, na Sinaju i Atosu (Velika lavra, 963). U Ukrajini se ističe Kijevsko-pečerska lavra iz 1688.
