Vesnić, Milenko, srpski pravnik, diplomat i političar (Dunišić, Sandžak, 13. II. 1863 – Pariz, 15. V. 1921). Studirao pravo u Berlinu, Leipzigu i Münchenu, gdje je doktorirao 1888. Od 1891. u diplomatskoj službi Kraljevine Srbije. Bio je profesor međunarodnog prava na beogradskoj Velikoj Školi (1892–93., 1894–99. i 1900–01), radikalski zastupnik u Narodnoj skupštini (od 1893) i ministar prosvjete (1893–94). Zbog uvrede kralja Milana II. Obrenovića 1899. osuđen na dvije godine zatvora. Nakon izlaska iz zatvora bio je veleposlanik Kraljevine Srbije u Rimu (1901–02) i u Parizu (uz prekide 1904–20), ministar pravde (1906) te predsjednik vlade i ministar vanjskih poslova Kraljevine SHS (1920–21). Bio je izaslanik na Londonskoj konferenciji 1912. i Mirovnoj konferenciji u Parizu 1919. te jedan od potpisnika Versailleskog ugovora (1919) i Rapalskog ugovora (1920). Njegova vlada donijela je Obznanu (1920).
