Ferjančić, Božidar, srpski povjesničar (Beograd, 17. II. 1929 – Beograd, 28. VI. 1998). Na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1953. završio studij povijesti, 1960. doktorirao te radio (docent 1969, izvanredni 1965. i redoviti profesor 1970) do umirovljenja 1994. Također bio voditelj Katedre za bizantologiju, a od 1977. i direktor Vizantološkog instituta. Specijalizirao se na polju bizantske povijesti; napose se bavio pitanjima društva, institucija, gospodarstva, bizantsko-slavenskih odnosa i diplomatike, bizantskim izvorima (priredio je dijelove iz djela Konstantina VII. Porfirogeneta, N. Gregore i Ivana Kantakuzena). Glavna djela: Despoti u Vizantiji i južnoslovenskim zemljama (1960), Vizantija i Južni Sloveni (1966), Tesalija u XIII i XIV veku (1974), Vizantijski i srpski Ser u XIV. stoleću (1994), Stefan Dušan car i kralj (1331–1355) (suautorstvo sa S. Ćirkovićem, 2005).
