krš (također kras), u širem smislu, kamena pustoš ili vrlet; u užem smislu, specifičan reljef topljivih stijena s posebnom (pretežito podzemnom) cirkulacijom vode (vapnenac, dolomit, gips). Krš nastaje otapanjem vapnenca vodom (korozija), koja u sebi ima ugljikova dioksida (CO2); pritom se kalcijev karbonat (CaCO3) pretvara u kalcijev bikarbonat (Ca(HCO3)2), koji je u vodi topljiv. Vapnenac jače i brže korodira ispod biljnoga pokrova, gdje ima više humusa, jer se ondje, zbog biološkog procesa, stvara ugljikov dioksid koji je aktivniji od ugljikova dioksida iz zraka (u kišnici). Korozijom se pukotine u vapnencu proširuju i međusobno spajaju u mrežu podzemnih šupljina i kanala koji mjestimično sežu do velike dubine i ispod morske razine. Poznata su podmorska vrela (vrulje) duž dinarske krške obale, u kojima iz krških kanala voda izbija pod tlakom. Pri otapanju vapnenca ostaje i nešto netopljivih mineralnih tvari, u kojima prevladavaju oksidi metala (crvenica, tal. terra rossa). Voda koja protječe nagnutom površinom vapnenca stvara na njemu korozivne udoline ili škrape. Ljevkaste udubine, zvane ponikve (doci ili vrtače), nastale su proširivanjem površinskih pukotina, a mogu nastati i urušivanjem pokrova nad podzemnim šupljinama; često imaju ravno dno pokriveno zemljom. Prostranije zavale duž većih pukotina u kršu zovu se uvale. Najveće su zavale s ravnim naplavnim dnom – polja u kršu (krška polja); pretežito nastaju na dodiru vapnenca i nepropusnih stijena. Površinski vodeni tokovi koji poniru u krškim pukotinama ili ponorima zovu se ponornice; one osim površinskog imaju i podzemni tok. Jaka krška vrela, za razliku od slabijih izvora površinskih tokova u reljefu s nepropusnim stijenama, često opskrbljuju vodom cijeli tok neke rijeke u kršu. Izlučivanjem kalcijeva karbonata iz nestabilnih otopina kalcijeva bikarbonata stvaraju se u špiljama stalaktiti i stalagmiti, a biološkim procesima (inkrustacijom vapnenca u biljnim membranama) porozna sedra ili travertin. Pokriveni krš nastaje kada se preko krškoga reljefa staloži naplavljeni materijal koji zaštićuje kršku podlogu od izravne površinske erozije i denudacije. Krš može biti pošumljen ili gol. Za krške krajeve vezana su ležišta boksita, stare ili fosilne crvenice. – Geografski termin kras (njem. Karst, tal. carso) potječe od pokrajinskog naziva vapnenačkoga područja u sjeveroistočnom zaleđu Tršćanskoga zaljeva.
