usvajanje jezika, razvoj jezične sposobnosti u djeteta. Pojam se u generativnoj teoriji 1960-ih počeo upotrebljavati za proces različit od učenja jezika u odrasloj dobi: usvajanje jezika odnosi se samo na jezični razvoj koji se odvija u najranijoj dobi, od 1. do 3. godine, u tzv. kritičnom razdoblju, kada se aktivira mehanizam za usvajanje jezika (engl. Language Acquisition Device, akronim LAD) koji sadrži načela univerzalne gramatike. Prirođeni mehanizam objašnjava argument oskudice stimulusa, tj. činjenicu da je dijete sposobno stvoriti pravila i za one gramatičke strukture koje se rijetko ili nikada ne pojavljuju u govoru okoline. Argument oskudice stimulusa, kao i drugi argumenti za jezičnu prirođenost (npr. negativne potkrjepe) danas se većinom smatraju logički i činjenično nevaljanima. Pojam usvajanja jezika danas se u psiholingvistici upotrebljava izvan konteksta generativne gramatike, pri čem se naglašava djetetova sposobnost stvaranja pravila i njihova pretjerana upotreba, tzv. gramatičko poopćavanje (npr. pisati – *pisam prema čitati – čitam). Usvajanje jezika stoga se promatra u kontekstu općega kognitivnog razvoja i socijalne interakcije, a opravdanost se pojma usvajanja, kao zasebnoga mehanizma nasuprot učenju, dovodi u pitanje.
