Ulster [ʌ'lstə], povijesna pokrajina u sjevernom dijelu Irske, danas podijeljena između Republike Irske (pokrajina Ulster) i Velike Britanije (Sjeverna Irska). Početkom nove ere Ulster su uspostavili Kelti pod nazivom Ulaid kao jedno od pet kraljevstava u Irskoj, koje se pod udarima kraljevstva Mide (Meath) tijekom IV. i V. st. raspalo na tri manja kraljevstva (Oriel ili Airgialla, Aileach i Ulaid). Od V. do XII. st. ta su kraljevstva bila pod vlašću klanova O’Neill (Uí Néill) i O’Donnell (Ó Dónaill). Kada se 1171. engleski kralj Henrik II. proglasio gospodarom Irske (Lord of Ireland), njegovu vlast nisu priznali kraljevi Ulstera. Pod englesku vlast palo je tek kraljevstvo Ulaid koje je osvojio John de Courci, a 1205. preuzeo Hugh de Lacy kao prvi grof od Ulstera (Ulaida). Ubrzo nakon njegove smrti vlast u Ulsteru preuzela je obitelj de Burgh (1263–1333), potom Lionel, vojvoda od Clarencea, te naposljetku engleska kruna. U XVI. st. Ulster je bio podijeljen na 16 okruga. Nakon niza pobuna irskih katolika protiv engleske vlasti, među kojima je najveća bila za vladavine kraljice Elizabete I. (1594–1601), za vladavine Jakova I. u Ulster su bili naseljeni protestanti kojima je bila predana gotovo sva zemlja. Kada je 1914. stupio na snagu zakon o ograničenoj samoupravi za Irsku (Home Rule), došlo je do unutrašnjopolitičke napetosti u Ulsteru, gdje su se organizirale oružane protestantske dragovoljačke postrojbe (Ulster Volunteers, 1912–20), koje su se svim sredstvima protivile provedbi Home Rulea. Premda je zbog izbijanja I. svjetskog rata došlo do slabljenja napetosti, 1919. izbio je građanski rat između katolika i protestanata koji je završio 1920. podjelom Ulstera na tri irske grofovije (Monaghan, Cavan i Donegal) te šest britanskih grofovija (Antrim, Down, Armagh, Londonderry, Tyrone i Fermanagh). Godine 1921. predstavnici Irske potpisali su s Britancima zakon o dominionskom statusu Irske Republike i odrekli se svojih zahtjeva u odnosu na Sjevernu Irsku, odnosno Ulster.
