Tirana (albanski Tiranë [tira'nə]), glavni i najveći grad Albanije, njezino političko, gospodarsko, financijsko i kulturno središte; 418 495 st. (2011). Leži u srednjem dijelu zemlje, na unutrašnjem kraju plodne međuplaninske doline, na 89 m apsolutne visine; od obale Jadranskoga mora udaljena je 27 km. U Tirani je okupljena glavnina albanske industrijske proizvodnje; izdvaja se tekstilna, metalna, farmaceutska industrija, preradba drva, kože (tvornica obuće), duhana, prehrambena i građevinska industrija. Industrijske se zone nalaze pretežito u zapadnom i jugozapadnom dijelu grada. Stari zbijeni dio Tirane pruža se istočno i sjeverno od jezgre suvremenoga grada, koju tvori sklop Skenderbegova trga s upravnim zgradama, sveučilištem (osnovano 1957), muzejima i džamijom Ethem Beut iz 1821. U Tirani su Albanska akademija znanosti, arheološki i etnografski muzej, Muzej borbe za nacionalno oslobođenje, prirodoslovni muzej, burza vrijednosnih papira i dr. U blizini grada podignuta je 1951. prva hidroelektrana u zemlji. Željezničke pruge povezuju Tiranu s Dračem (glavno lučko središte) i s gradom Milotom; cestovna veza s gradovima u unutrašnjosti. Međunarodna zračna luka Nënë Tereza. – Šire područje današnjega grada bilo je naseljeno već u neolitiku. U ranom srednjem vijeku na mjestu današnjega grada sagradio je bizantski car Justinijan I. Veliki utvrdu Tirkan, koja je stradala tijekom slavensko-avarske seobe potkraj V. ili početkom VI. st. Tirana se kao ruralno naselje prvi put spominje tek za osmanske vladavine u XV. st. U vezi s djelatnošću osmanskoga generala Barkinzadea Sulejman-paše pojavila se oko 1614. jezgra novoga naselja (kasaba). Tada su bili izgrađeni džamija, hamam i bazar. U XIX. st. Tirana je bila poprište borbi između skadarskih paša i lokalnih begova koji su nastojali sačuvati autonomiju. Godine 1920. postala je glavni grad Albanije. Za II. svjetskog rata pod talijanskom (1939–43) i njemačkom okupacijom (1943–44). U Tirani je 11. I. 1946. bila proglašena Narodna Republika Albanija.
