Sollers [sɔlε'ʀs], Philippe (pravo prezime Joyaux), francuski pisac (Talence kraj Bordeauxa, 28. XI. 1936 – Pariz, 5. V. 2023). Supokretač (1960) utjecajnoga književnog časopisa Tel Quel (suurednik do 1982), koji je kombinirao poststrukturalističku književnu teoriju, psihoanalizu, filozofiju i ljevičarski politički angažman (sam je bio dugogodišnji komunist). U prvom razdoblju stvaralaštva pisao je modernističke romane bez likova, klasične fabule i homogena pripovjedača: Brojevi (Nombres, 1968), Zakoni (Lois, 1972), Raj (Paradis, I–II, 1981–86). Napustivši Tel Quel, novu je fazu najavio romanom Žene (Femmes, 1983), narativno konvencionalnijim (iako pokazuje sklonost polifonomu polemičkom diskursu), a tematski provokativnim (spolni odnosi) djelom s prerušenim portretima istaknutih intelektualaca (J. Lacana, L. Althussera, R. Barthesa). Slična su stila i daljnji romani u kojima prepleće intimističke i kulturnopovijesne motive: Portret igrača (Portrait du joueur, 1984), Zlatni ljiljan (Le Lys d’or, 1989), Svečanost u Veneciji (La Fête à Venise, 1991), Čvrsta strast (Passion Fixe, 2000), Božanski život (Une vie divine, 2006). Jedan od najistaknutijih francuskih romanopisaca kraja XX. st., autor je i mnogobrojnih eseja, npr. Teorija iznimaka (Théorie des Exceptions, 1985), Pohvala beskraja (Éloge de l’Infini, 2001), Ljubavni rječnik Venecije (Dictionnaire amoureux de Venise, 2004) i dr., kao i biografija kakve su Divni Casanova (Casanova l’admirable, 1998) te Tajanstveni Mozart (Mystérieux Mozart, 2001).
