signifikacija (latinski significatio: označivanje), u filozofiji jezika, tijek označavanja ili davanja značenja nekoj riječi. Pritom se razlikuju subjekt davanja značenja, znak i označeno. Čin davanja značenja zbog toga je različit od samoga značenja: dok je čin davanja značenja uvijek individualno-subjektivan, značenje je u svojem intersubjektivnom smislu uvijek nadindividualno, invarijantno i idealno (E. Husserl). Ta idealna značenja ne ovise zato o individualnoj signifikaciji, budući da ona u njoj nikad ne dolaze do potpunoga izraza, već samo do pojedinačno-subjektivne aktualizacije. Nasuprot toj koncepciji, L. Wittgensten i W. V. O. Quine smatraju da se signifikacija provodi samo kroz uporabu riječi, budući da značenje ne može postojati izvan te uporabe, tj. po sebi. Zbog toga pravila signifikacije nisu ništa drugo nego navođenje uvjetâ pod kojima riječi uopće nešto znače.
