Romul i Rem (lat. Romulus, Remus), prema rimskom mitu, blizanci boga Marsa i Reje Silvije, kćeri Numitora, kralja Albe Longe. Rejin stric Amulije izložio ih je na Tiberu. Pošto su izbjegli smrt, hranila ih je vučica, a odgajali su ih pastir Faustul i njegova žena Aka Larencija. Odrastavši, blizanci ubiju Amulija, uspostave Numitorovu vlast i 753. pr. Kr. utemelje Rim (Roma quadrata na Palatinu). Pri osnivanju grada došlo je do svađe u kojoj je Romul ubio Rema kada je ovaj, želeći mu se narugati, preskočio gradske zidine (zapravo jarak). Nakon toga Romul je sam vladao gradom. Romul je ubijen ili se, u drugoj verziji, na vatrenim kolima uspeo k bogovima; od I. st. pr. Kr. štuje se kao božanstvo (→ kvirin). Pričom o Romulu heroju, eponimu svojega grada, rimski su povjesničari započinjali političku i vojnu povijest Rima, a rimska era računanja godina počinje 753. pr. Kr., od »osnutka grada Rima« (lat. ab urbe condita). U rimskoj su se plastici Romul i Rem najčešće prikazivali kao dječaci koje doji vučica (lupa Martia – Marsova vučica). Takav lik vučice s blizancima (izrađen prema kipu postavljenom u Rimu 296. pr. Kr.) poznat je s rimskoga novca, gema, grbova i dr. Tzv. Kapitolijska vučica, brončani antički kip koji se čuva u Rimu, u Kapitolijskome muzeju, etrurski je rad s početka V. st. pr. Kr. Maleni kipovi blizanaca Romula i Rema ispod vučice dodani su u doba renesanse (XVI. st.).
