Roman o Ruži (Le Roman de la Rose), francuska poema iz XIII. st., prvi put tiskana 1526. Napisali su ju Guillaume de Lorris u razdoblju 1230–40 (4058 stihova) te Jean de Meung oko 1280 (17 772 stiha). Zbog toga Roman o Ruži nije jedinstveno djelo. Lorrisov dio sinteza je srednjovjekovne poetike i ideologije koncepta udvorne ljubavi s razrađenom alegorijskom strukturom uokvirenom pjesnikovim snom; do Ruže kao simbola ljubavnog ideala može se doći samo kroz kušnje i zapreke (koje simboliziraju likovi kao što su Mržnja, Požuda, Strah, Stid), a taj dio (prekinut Lorrisovom smrću) završava junakovom tužaljkom o beznađu. Meung je preuzeo Lorrisovu alegorijsku strukturu i karakterizaciju, ali je promijenio smisao djela pa su junaci umjesto Ljubavi postali likovi Razuma i Prirode; oni dovode junaka do Ruže, ali istodobno služe kao nositelji autorske koncepcije nesmiljene (i eruditske) kritike okoštalog i licemjernoga feudalnog ideala viteštva čime Meungov dio nazire veliku civilizacijsku krizu. Roman je sve do XVI. st. bio najčitaniji francuski književni tekst.
