polis (grčki πόλις), u antičkoj Grčkoj naziv za grad uopće, osobito za utvrđeni »gornji grad« (grč. ἀϰρόπολις), tj. tvrđavu nad gradom, kao najvažniji dio grada i njegovo središte. Polis je bio naziv i za grad kao političku zajednicu, koja je u antičkoj Grčkoj dobila svoj poseban oblik i značenje (Atena, Sparta, Teba, Korint, Arg, Mantineja, Mesenija, Megara, Elida, Egina, Plateja, Milet, Efez, Mitilena, Halikarnas i dr.). Iako čine bitno različit tip poličke organizacije, polisi se prema nekim obilježjima uspoređuju s državom, posebno u općoj teoriji države. Bili su suvereni, imali su svoje zakonodavne, upravne i sudske organe, vlastitu vojsku i vlastiti teritorij. Odnosi među pojedinim grčkim polisima imali su karakter međunarodnih odnosâ. Polisi su međusobno ratovali, stvarale su se lige i savezi polisa i osnivali blokovi s povremenom prevlašću Atene, Sparte i Tebe. Društveno uređenje polisa razvilo se iz gentilnog uređenja, a politička organizacija imala je različite oblike vladavine: monarhiju, oligarhiju, tiraniju i demokraciju. U ekonomskom životu primjenjivalo se načelo autarkije. Međutim, unatoč političkoj razjedinjenosti u razvoju polisa, grčki svijet našao je dodirne točke koje su ga ujedinjavale: zajedničku tradiciju, zajednički jezik, zajednički kult sa skupnim svetištima, panhelenske priredbe i svečanosti (npr. Olimpijske igre) i na kraju zajedničko negativno stajalište prema negrčkim »barbarima«, protiv kojih su zajednički istupali (npr. u ratovima protiv Perzijanaca).
