Perović, Latinka, srpska povjesničarka, politologinja i političarka (Kragujevac, 4. X. 1933 – Beograd, 12. XII. 2022). Diplomirala je povijest na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Bila je predsjednica Konferencije za društvenu aktivnost žena Jugoslavije (1960–64), te sekretar CK SK Srbije (i jedna od vodećih figura srpskog reformističkog komunističkog vodstva tog razdoblja) od 1968. do 1972. kada je pod pritiskom jugoslavenskog vrha na srpske »liberale« u SK bila smijenjena te isključena iz SK. Potom je 1975. doktorirala na beogradskom Fakultetu političkih nauka te je radila kao znanstvena savjetnica u Institutu za noviju istoriju Srbije 1976–98. Dosljedna zagovornica liberalno-demokratskih i antinacionalističkih stajališta, 1990-ih suprotstavljala se režimu Slobodana Miloševića. Uredila je četiri zbornika o procesima modernizacije u Srbiji (Srbija u modernizacijskim procesima 19. i 20. veka, I–IV, 1994–2006), napisala više djela o srpskoj povijesti XIX. i XX. stoljeća te povijesti socijalističkih ideja npr. Srpski socijalisti 19. veka: prilog istoriji socijalističke misli (I-III, 1985), Planirana revolucija: ruski blankizam i jakobinizam (1988), Srpsko-ruske revolucionarne veze: prilozi za istoriju narodnjaštva u Srbiji (1993), Između anarhije i autokratije: srpsko društvo na prelazima vekova (XIX-XXI vek) (2007) i Dominantna i neželjena elita: beleške o intelektualnoj i političkoj eliti u Srbiji (XX-XXI vek) (2015), Ruske ideje i srpske replike (2019), kao i memoarski potaknutu knjigu Zatvaranje kruga: ishod rascepa 1971–1972 (1991).
