Mihăescu [mihə·e'sku], Haralambie, rumunjski klasični filolog i romanist (Udeşti, kotar Suceava, 7. II. 1907 – Iaşi, 28. II. 1985). Nakon studija klasične filologije u Iaşiu (1925–31) usavršavao se u Rimu (1931–34) i Parizu (1938) te predavao rumunjski u Frankfurtu (1943–45). Bio je profesor klasične filologije na Sveučilištu u Iaşiu, a 1953–75. radio u istraživačkim institucijama u Bukureštu. Posebno je proučavao latinitet podunavskih rimskih provincija (Latinski jezik u podunavskim provincijama Rimskoga Carstva – Limba latină în provinciile dunărene ale imperiului roman, 1961) te općenito latinske i romanske elemente na Balkanu (Latinski elementi albanskoga jezika – Les Éléments latins de la langue albanaise, 1966; posmrtno: Romanstvo na jugoistoku Europe – La Romanité dans le sud-est de l’Europe, 1993). Objavio više kritičkih i dvojezičnih izdanja antičkih pisaca, napisao povijest latinske književnosti (1947).
