Martin du Gard [maʀt' dyga:'ʀ], Roger, francuski romanopisac (Neuilly-sur-Seine, 23. III. 1881 – Bellême, 22. VIII. 1958). Po struci paleograf i arhivist. God. 1909. objavio je prvi roman Postati (Devenir), a pozornost je privukao romanom Jean Barois (1913), o intelektualcu razapetom između katolicizma i materijalizma, s dojmljivim opisom intelektualne klime za afere Dreyfus. Njegovo je najpoznatije djelo romaneskni ciklus (roman-rijeka) u 8 dijelova Obitelj Thibault (Les Thibault, 1922–40). U njem je realističkim stilom, u duhu determinizma, s osjećajem za detalje i psihološku razradbu međuljudskih odnosa ispripovijedao povijest jedne građanske obitelji u razdoblju od kraja XIX. st. do I. svjetskog rata. Djelo se posebice izdvaja naturalističkim opisima prizora umiranja, epskim zamahom u povezivanju individualnih sudbina i društvene zbilje te dramatičnim opisom početka I. svjetskog rata (u 7. dijelu naslovljenom Ljeto 1914 – L’Été 1914). Među ostalim ostvarenjima izdvajaju se Stara Francuska (Vieille France, 1933), zbirka crtica o francuskom ruralnom ambijentu, koji je opisao i u farsama Oporuka oca Leleua (Le Testament du père Leleu, 1914) i Debela bolest (Le Gonfle, 1928), potom Zapisi o Andréu Gideu (Notes sur André Gide, 1951), o poznatome piscu s kojim je prijateljevao i održavao dugu korespondenciju. Opsežni roman Dnevnik pukovnika Maumorta (Le Journal du colonel Maumort), započet 1941., ostao je nedovršen (objavljen je 1983). Posmrtno mu je izašao i Dnevnik (Journal, 1992). Dobitnik je Nobelove nagrade za književnost 1937.
