jednačenje (asimilacija), u lingvistici, naziv za glasovnu promjenu ili fonološko pravilo po kojem dva glasa utječu jedan na drugi tako da se izjednačuju po prisutnosti nekoga fonološkog ili fonetskog obilježja. Primjerice, dodavanjem prefiksa pod- glagolu pisati glasovi /d/ i /p/ jednače se po zvučnosti, pa nastaje izjednačeni oblik potpisati (/d/ je zvučno, a /t/ i /p/ su bezvučni). Jednačenje može biti progresivno (kada prvi glas prenosi neko obilježje na drugi glas), regresivno (kada prvi glas prima obilježje drugoga) ili recipročno (uzajamno, kada oba glasa uzajamno prenose neka obilježja jedan na drugi). Također se razlikuju kontaktna jednačenja, kada se glasovi koji se jednače nalaze jedan uz drugi u riječi ili govornome lancu, od distantnih – kada su razdvojeni drugim glasovima.
