Isaac de Stella [i'za·ak de ste'l:a] (franc. Isaac de l’Étoile), francuski skolastičar engleskog porijekla (Engleska, oko 1100 – opatija Étoile kraj Poitiersa, oko 1178). Odgojen na cistercitskoj spiritualnosti, zbog čega se njegovi spisi obilato pozivaju na Sveto pismo. Kao kršćanski neoplatonist i sljedbenik Bernarda iz Clairvauxa, u svojim se raspravama oslanjao na Augustina, Boetija i Eriugenu. Drži se utemeljiteljem filozofske psihologije sa svojim naukom o višoj, srednjoj i nižoj duši. Inteligencija je ono što tijelo i dušu povezuje s Božjom egzistencijom. Napisao 55 propovijedi (Sermones), Izreku o duši (Epistola de anima), Izreku o bogoslužju (Epistola de officio missae).
