ideografija (ideo- + -grafija), pojmovno pismo ili grafičko (slovno) predočivanje pojmova; naziva se i piktografija (lat. pictura: slika), slikovno pismo; sustav pisanja u kojem grafički znak predstavlja (prikazuje) predmet ili pojam, pa prema tome nema vrijednosti alfabetskih znakova (slova), nego upotrebljava simbole (ideograme) koji su u izravnoj vezi s određenim sadržajem (značenjem). Neki razlikuju piktografiju (slikovno predočivanje predmeta, bića itd.) kao prvi stupanj i ideografiju (konvencionalno predočivanje pojmova s pomoću crteža, slika) kao razvijeniji stupanj pisma. Ideografsko (odnosno piktografsko) pismo smatra se najstarijim u povijesti čovječanstva; već je pećinski čovjek opisivao događaje iz svojega lovačkoga života slikarijama na kamenu. Ideografija se javlja samoniklo u mnogih primitivnih naroda (i danas u različitih plemena u srednjoj Africi i u Polineziji) i razvija se u nekoliko kulturnih krugova u viših civilizacija (Sumer, Egipat, Kina, američki Indijanci). Ideografija predstavlja (prikazuje) riječi, odnosno pojmove, njihovim slikama ne obazirući se na glasovnu vrijednost. U Indijanaca i Eskima sačuvala se čista ideografija: događaj se često predstavlja dinamički, nizom povezanih ideograma, slično današnjemu stripu (Eskimi). I u Egipćana je ideogram prvotno predstavljao ono što znači npr. 
= žena, 
= star, 
= graditi; u kasnijem razvoju ideogrami nisu više označavali pojam nego npr. prvi slog ili glas odnosne riječi (poslije egipatsko, kretsko, klinovo pismo), pa su činili prijelaz k fonetskomu pismu (semitska pisma, grčka pisma itd.). Složeno ideografsko pismo, kakvo se npr. kroz tisućljeća razvilo u Kineza, pretpostavlja poznavanje mnogo tisuća znakova, koji su nastali duhovitim kombiniranjem (npr. 
= žena; žena s metlom 
= kućanica; žena na prozoru = ljubomora). Poslije su znakovi stilizirani (npr. 
= dijete; novi znak 
) pa je teško prepoznati prvotni ideogram.
