geopotencijalna visina (znak Zg), nadmorska visina iznad srednje morske razine određena tako da uzima u obzir promjenu gravitacijskoga ubrzanja s visinom, dakle:
\[Z_g=\cfrac1{g_n}\int_0^z g(z)\, {\rm d}z\;,\]
gdje je gn = 9,806 65 m/s² normirano gravitacijsko ubrzanje, z geometrijska visina iznad srednje morske razine, g(z) gravitacijsko ubrzanje na visini z. Mjerna jedinica geopotencijalne visine jest geopotencijalni metar (1 gpm odgovara numeričkoj vrijednosti geopotencijala od 9,806 65 J/kg).
U meteorologiji, geopotencijalna visina primjenjuje se na sinoptičkim kartama uglavnom većega područja (kontinenti), za opis tlaka, temperature i strujanja u atmosferi. Primjerice, točke na sinoptičkoj karti jednakoga tlaka od 500 hPa mogu biti na različitoj geopotencijalnoj visini: 5200 gpm, 5600 gpm, 5800 gpm. Pri istom tlaku a višoj geopotencijalnoj visini zrak je topliji, pri nižoj geopotencijalnoj visini zrak je hladniji.
Apsolutna topografija je sinoptička karta koja prikazuje izohipse geopotencijalne visine od srednje razine mora na plohi određenoga tlaka (u praksi se najčešće promatraju plohe za tlakove 850, 700, 500, 300, 200 i 100 hPa).
Relativna topografija prikazuje razliku geopotencijalne visine između dviju izobarnih ploha, tj. debljinu atmosferskoga sloja: što je sloj zraka deblji, zrak je topliji.
