filioque

filioque [filio:'k^ue] (lat.: i od sina), dometak kršćanskom vjerovanju, preuzet iz teologije sv. Augustina, koji kaže da Duh Sveti proizlazi iz Oca »i od Sina«, čime se naglašava njegovo potpuno božanstvo kao treće osobe Presvetoga Trojstva. Nauk je najprije zaživio u Španjolskoj (589), potom u Francuskoj (767); god. 809. prihvaća ga Karlo Veliki na saboru u Aachenu. U Rimu je službeno prihvaćen 1014. te uveden u nicejsko-carigradsko vjerovanje. – Filioque je zaoštrio teološke svađe između Istoka i Zapada; za Istočnoga raskola (1054) patrijarh Mihael Kerularije držao je filioque posebno važnom optužbom protiv Zapadne crkve. – Na Firentinskom koncilu ujedinjenja (1438–39) Istočne crkve prihvatile su zapadni nauk o Trojstvu, dakle i filioque, ali su na sinodi u Carigradu (1484) to opozvale; takvo je stanje ostalo do danas. – Protestantske crkve i Anglikanska crkva preuzele su zapadnu liturgijsku tradiciju i ispovijedaju filioque.