chouani [šwᾶ~] (francuski regionalni oblik od chat-huant: sova), nadimak seljačkih, konzervativno-rojalističkih ustanika koji su za Francuske revolucije pa sve do Konzulata četovali u manjim odredima u pokrajinama Mainei, Bretagnei i Normandiji (1793–1800). Ustanak je među prvima podignuo Jean Cottereau, koji je dobio nadimak »chouan« jer je noću, dozivajući svoje drugove, imitirao sovin glas. Za razliku od bune u Vandeji, koja je često imala obilježje pravoga rata, chouani su poduzimali ograničene gerilske pothvate (chouanneries). Uključeni su u pokušaj iskrcavanja emigrantske »katoličke i kraljevske vojske« u Bretagnei (1795), koji je osujetila republikanska armija generala L. L. Hochea. Ustanak je ponovno izbio pod G. Cadonalom (1799), ali je brzo ugušen. Nakon restauracije Bourbonaca vođe pobune protiv Napoleonova povratka, nakon njegova bijega s Elbe, nagrađeni su vojnim častima. Na temu chouana Balzac je napisao roman Sove (1829), kojim započinje njegov ciklus Ljudska komedija.
