bomba (tal. bomba, od lat. bombus < grč. βόμβος: prasak, tutnjava, brenčanje).
1. Šuplji metalni projektil različita oblika, ispunjen eksplozivom, nuklearnim, zapaljivim, kemijskim ili biološkim tvarima, opskrbljen upaljačem i namijenjen uništavanju ljudstva i borbenih sredstava, odn. rušenju objekata; baca se rukom, odbacuje posebnim napravama ili vlastitim pogonom. – Bomba potječe iz 1433., kada je Malatesta, knez od Riminija, izradio šuplju kuglu, ispunio je crnim barutom i opskrbio upaljačem (tal. bomba), po kojem je i nazvana. Te su kugle bacane rukom ili ispaljivane iz topova i mužara (merzera); kad su ispaljivane iz haubica, nazivale su se granate. Poslije je taj naziv ušao u uporabu za sva topnička oruđa, izuzevši minobacače. Naziv bomba zadržan je za kugle što su se bacale rukom i s vremenom proširen na sva vatrena oružja i sredstva koja se upotrebljavaju bacanjem, odn. odbacivanjem, za razliku od sličnih sredstava koja se uporabljuju postavljanjem, a zovu se mine. U suvremenim vojskama bombe su podijeljene prema načinu uporabe i namjeni: ručne, puščane ili tromblonske, avionske, dubinske, nuklearne (atomska i hidrogenska) i vođene (upravljive). Kasetna bomba sadržava mnoštvo manjih eksplozivnih naboja s vlastitim upaljačima.
2. Laboratorijski aparat za raščinjavanje uzoraka za analizu ili instrument za ispitivanje goriva i maziva, npr. manometarska bomba, kalorimetrijska bomba.
3. Kao sredstvo za mjerenje, bomba služi pri određivanju manjih dubina mora, jezera i rijeka.
4. → kobaltna bomba
