Basilicata [bazilika:'ta], regija u južnoj Italiji; 10 073 km², 541 168 st. (2021). Sastoji se od pokrajina Potenze i Matere. Najveći njezin dio zauzimaju planine i pobrđa Južnih Apenina (oko 90% površine). Zapadni dijelovi viši su i rjeđe naseljeni, obuhvaćaju Lukanske Apenine s vrhuncima Monte Vulture (1326 m, ugasli vulkan), Monte Volturino (1836 m), Monte Caperrino (1455 m) te najjužnijim Serra Dolcedorme (2267 m, najviši vrh Južnih Apenina; dio nacionalnog parka Pollino osnovanoga 1997). Planinski vrhunci strmo se spuštaju prema uskoj i dobro razvedenoj obali Tirenskoga mora na zapadu. Na istoku prevladava brežuljkasti reljef sa širokim riječnim dolinama (Agri, Basento) i priobalnom nizinom (Metaponto) uz Tarantski zaljev (Jonsko more). U najvišim predjelima klima je snježnošumska, u dijelovima unutrašnjosti prevladava umjereno topla vlažna klima, a u obalnim područjima i neposredno uz njih mediteranska. Uz poljoprivredu (voćarstvo, maslinarstvo, vinogradarstvo, uzgoj žitarica) i stočarstvo (ovca, koza) u novije se doba razvijaju industrija (automobilska, kemijska, prehrambena) i turizam. U dolini Basenta ležišta su prirodnoga plina. Veći su gradovi Potenza (upravno središte regije) i Matera. U antičko doba Lukanija.
