Adigejci, narod naseljen pretežito u republici Adigeji na jugu europskoga dijela Rusije. Oko 120 000 pripadnika; sami se nazivaju Adige (Adygé). Po vjeri su muslimani suniti. Tradicionalno su se bavili zemljoradnjom i stočarstvom.
Jezik i književnost
Adigejski jezik pripada sjeverozapadnoj (abhasko-adigejskoj) porodici
kavkaskih jezika. Piše se lošom adaptacijom ruske ćirilice, a do 1926. pisao se arapskom grafijom. Ima 3 vokala
(a, ə,) i 50 konsonanata (aspirirane, glotalizirane, palatalizirane); ergativni padežni sustav; polipersonalnu konjugaciju. Velike su razlike među dijalektima. Blisko je srodan kabardinskomu jeziku.
Adigejci imaju bogatu narodnu poeziju (poznat je junački ep »Narti«). Temelji suvremene pismenosti i književnosti položeni su tek nakon revolucije 1917. i stvaranja SSSR-a. Prvi je pisac nove adigejske književnosti Tembot Kerašev (1902–88), autor romana i mnogobrojnih pripovijesti pod utjecajem M. A. Šolohova. Uz bogatu adigejsku narodnu književnost, znatan je utjecaj ruske književnosti i prijevoda na adigejski ruskih klasika – Puškina, Tolstoja, Gogolja i drugih. Uz popularnoga narodnog pjesnika (ašuga) Tahira Teučeža (1855–1940), najčešće se spominju imena lingvista i gramatičara Dauda Ašhamafa (1897–1946) te lirskog pjesnika Husena Andruhaeva (1921–40). Do raspada SSSR-a adigejska književnost razvijala se u idejnim okvirima tzv. sovjetske književnosti.
