Abadžiev [aba'~], Đorđi (Ǵorǵi), makedonski književnik (Dojran, 7. X. 1910 – Kumanovo, 2. VIII. 1963). Školovao se u Bugarskoj (Blagoevgrad i Sofija), gdje je i napisao prva djela na bugarskome (1936). Vrativši se 1948. u Makedoniju, pripadao književnim tradicionalistima koji su promicali folklorni, socijalni i utilitarni realizam. Tematski zaokupljen motivima iz ilindenskoga razdoblja, u kojima najčešće idealizira moralnu snagu makedonskoga čovjeka u sukobu s poricateljima njegovih prava na slobodu i samostalnost. Djela su mu isprepletena povijesnom i folklornom faktografijom: romani Haramijsko gnijezdo (Aramisko gnezdo, 1954) i Pustinja (Pustina, 1961), četiri knjige novela (1950., 1951., 1953., 1962) te monografija Balkanski ratovi i Makedonija (Balkanskite vojni i Makedonija, 1958). Stradao u snažnom potresu koji je pogodio Skoplje i okolicu 1963.
