kolon (grč. ϰῶλον: članak, dio), pojam antičke metrike i retorike, označuje ritmičko-intonacijske cjeline, govorne taktove koji čine smislenu cjelinu. Klasično se značenje pojma odnosi na: (1) osnovnu metričku jedinicu od nekoliko stopa (do 6) s ograničenim brojem mora koja ne čini cjelovit stih; (2) osnovnu retoričku jedinicu, koja nije sintaktički samostalna, ali je sadržajno zaokružena. Uz periodu i komu, kolon je značajan element teorije proze koju su razvili Aristotelovi učenici, peripatetici.
