Gorizia [gori'cia] (slovenski Gorica, njemački Görz), grad i upravno središte istoimene pokrajine u regiji Friuli-Venezia Giulia, sjeveroistočna Italija; 35 798 st. (2011). Leži na lijevoj obali Soče, uz granicu sa Slovenijom (Nova Gorica). Srednjovjekovni kaštel (XII–XVI. st.), gotička katedrala (1365), gotička crkva Sv. Duha, barokna sv. Ignacija (XVII. st.); mnogobrojne gotočke, renesansne i barokne palače; muzej posvećen I. svjetskome ratu. Metalna, tekstilna, prehrambena i kemijska industrija. – Prvi se put spominje 1001. kao selo. Od prve polovice XII. st. bila je u rukama grofova Goričkih koji su izgradili utvrdu. Ispod nje je nastalo naselje koje se 1210. spominje kao trgovište, a 1307. ima svoj statut. God. 1445. ujedinila se Gorizia s predgrađem u jedinstveno naselje. Tijekom vladavine grofova Goričkih, uz starosjedioce Slavene, naseljavali su se Talijani i Nijemci, većinom obrtnici i trgovci. Gorizia je od 1500. u vlasti Habsburgovaca. Od 1751. sjedište nadbiskupije i od 1754. glavni grad ujedinjene Goriške i Gradiške. U sastavu Ilirskih pokrajina (1809–14), Habsburške Monarhije (1814–67) i Austro-Ugarske (1867–1918). Od 1860. glavni grad austrijske pokrajine Görz-Gradisca. Poprište žestokih sukoba austrijske i talijanske vojske u I. svjetskom ratu. Poslije u sastavu Kraljevstva Italije (1919–43) i pod vojnom okupacijom Trećega Reicha (1943–45).
