staljinizam, u politologiji, naziv za politički, društveni i ekonomski poredak, ali i za ideologiju i duhovno stanje te način vladavine J. V. Staljina u SSSR-u (1922–53). Sinonim je za totalitarne poretke koji su se uspostavljali po uzoru na Staljinovu vladavinu. Termin je nastao već 1920-ih među Staljinovim protivnicima, koji su upozoravali na njegovo odstupanje od naučavanjâ V. I. Lenjina i K. Marxa. Dio teoretičara poistovjećivao je staljinizam sa socijalizmom, tvrdeći kako je nasilni dolazak na vlast revolucijom i autokratsko vladanje svojstvo svih ili većine socijalističkih poredaka. Suvremeni teoretičari države (H. Arendt, Franz Neumann) određuju SSSR u Staljinovo doba totalitarnim poretkom, što su ga određivali kult ličnosti, partijska (birokratska) diktatura, djelovanje tajne policije koja je provodila teror te uspostavljanje radnih logora. Ekonomska politika bila je centralizirana i podređena petogodišnjim planovima (tzv. petoljetke), glavni joj je cilj bio ubrzana industrijalizacija, državno vlasništvo i prisilna kolektivizacija poljoprivrede. Prema van djelovao je ekspanzionistički, uspostavljajući međunarodni komunistički poredak po uzoru na SSSR. Nakon Staljinove smrti, staljinizam je simbolizirao vladavinu komunističkih partija širom svijeta, osobito u državama socijalističkog bloka i Varšavskoga pakta (1955).
