Sava Nemanjić (svjetovno ime Rastislav, Rastko, crkveno sv. Sava), srpski arhiepiskop i književnik (?, 1175 – Trnovo, Bugarska, 14. I. 1235). Najmlađi sin velikoga župana Stefana Nemanje. Isprva je boravio u svetogorskom manastiru sv. Pantelejmona, a uskoro prešao u manastir Vatoped. Zajedno s ocem na Atosu je podignuo manastir Hilandar (1198). Pošto su nakon Nemanjine smrti u Srbiji izbile prijestolne borbe između Stefana i Vukana, prenio je očevo tijelo u Srbiju, pomirio braću i kao arhimandrit Studenice počeo preporodni rad (1208–17). Zajedno sa Stefanom vodio je državnu politiku i išao u diplomatske misije. Kada se Stefan približio Zapadu, vratio se na Svetu goru. Uskoro je zajedno sa Stefanom osnovao Srpsku autonomnu crkvu i postao njezinim prvim arhiepiskopom (1219). Zemlju je razdijelio na deset episkopija, sa sjedištem arhiepiskopa u Žiči. Nezadovoljan političkim prilikama u Srbiji, 1233. povukao se s položaja arhiepiskopa. Pisao je na crkvenoslavenskom jeziku. Glavna djela: Hilandarski tipik, Služba sv. Simeona, Život sv. Simeona.
