Bazilije I. (grčki Baσíλεıος, Basíleios), bizantski car (?, oko 812 – ?, 29. VIII. 886). Osnivač tzv. makedonske dinastije, koja je vladala do 1056. Vladao od 867. do 886., bio jedan od najpoznatijih bizantskih careva i veliki pravni kodifikator (Bazilika, zbirka kanonskoga, građanskog i javnog prava). U Maloj Aziji uspio je pobijediti paulikijance, ali protiv Arapa nije imao većeg uspjeha. Učinivši ustupke bugarskoj Crkvi, uspješno je dokončao borbu svojih prethodnika s Rimom za idejnu prevlast Bizanta nad Bugarskom. Glasovitog i moćnog patrijarha Focija, ozloglašenoga protivnika Rima, Bazilije je u početku vladavine zbacio, ali je bio prisiljen vratiti ga na položaj. U zapadnim dijelovima Carstva nastojao je istisnuti Arape iz južne Italije. Prilikom opsade Barija bizantskoj su floti pomagali »Hrvati, Srbi, Zahumljani, Travunjani, Konavljani i Dubrovčani, sa svima iz gradova Dalmacije«. Bizantsko je Carstvo u to doba ostvarilo znatan utjecaj nad južnoslavenskim narodima: velika akcija pokrštavanja, pokrenuta iz Bizanta za Bazilijeve vladavine, i među Hrvatima je, čini se, imala uspjeha, o čemu svjedoči glagoljica kao pismo i pučki jezik u liturgiji. Sedamdesetih godina osnovana je i bizantska administrativna jedinica (tema) Dalmacija koja je ojačala bizantsku vojno-političku nazočnost naspram sklavinija u zaleđu (Hrvatske, ali i Paganije, Travunije, Zahumlja i Duklje); gradovi Split, Trogir, Zadar, Cres, Rab i Krk plaćaju hrvatskom vladaru danak od 710 nomizma, a Dubrovnik vladarima Zahumlja i Travunije 72 nomizme.
