langue d’oïl (franc. izgovor [lᾶg dɔ·i'l]) (starofranc. o il: to on [čini], tj. potvrdna čestica »da«, < lat. hoc ille [facit]), u romanskoj filologiji naziv za (staro)francuski prema karakterističnoj potvrdnoj čestici u 3. licu jednine muškog roda (o il), za razliku od okcitanskoga (oc) i talijanskoga (si). Raspravljajući o romanskim pučkim jezicima Dante u Nauku o pučkom jeziku (1303–05) ističe kako za »da« »jedni govore oc, drugi si, treći pak oil« (alii oc, alii si, alii vero dicunt oil).
