commedia erudita [kɔm:ε'dia erudi:'ta] (talijanski: učena komedija), kazališna vrsta kojom humanistički ukus krajem XV. st. zamjenjuje oblike srednjovjekovnoga kazališta. Za uprizorenjima Plautovih i Terencijevih komedija slijedile su moderne imitacije klasika, koje su književnosti na pučkom jeziku nastojale pridati dostojanstvenost antičkih. Iako su se izvodile iz latinskih uzora, u prvim talijanskim komedijama prisutni su elementi suvremena života i prpošna komika u Boccacciovu duhu. U drugoj polovici XVI. st. iscrpljuje se prvotni duh naturalizma, senzualnosti i kritičnosti, pa autori kao što je G. M. Cecchi nameću klasicistički razvoj, unatoč protivljenju pristaša realističnoga nadahnuća, poput A. F. Grazzinija zvanog Lasca. Prve su književne komedije Ariostove Komedija o škrinji (La Cassaria, 1508) i Podmetnuti (I Suppositi, 1509) te Bibbienina La Calandria (1513). Značajne su anonimne Mlečanka (La Venexiana) i Prevareni (Gli Ingannati), kao i komedije P. Aretina, Lorenzina de’ Medicija, A. Cara te osobito Mandragola N. Machiavellija, a krajem stoljeća i komedije G. Della Porte.
