Sremac, Stevan, srpski književnik (Senta, 11. XI. 1855 – Sokobanja, 12. VIII. 1906). Diplomirao povijest u Beogradu, bio gimnazijski profesor u Nišu i Beogradu. Od 1888. pisao pripovijetke o srpskoj feudalnoj prošlosti (skupio ih je u zbirci Iz knjiga starostavnih, 1903), a od 1893. humoristične pripovijetke i romane koji su stekli veliku popularnost: Ivkova slava (1895), Limunacija na selu (1896), Vukadin (1896), Pop Ćira i pop Spira (1898), Zona Zamfirova (1903), Kir Geras (1907). Tradicionalist, konzervativac i rojalist, patrijarhalne je običaje i likove te ambijente starinskoga ugođaja (vojvođansko selo, beogradska periferija, starobalkansko-orijentalni Niš) oslikavao sentimentalno, s blagim humorom i razumijevanjem za ljudske slabosti, dok je moderni građanski svijet oštro satirizirao. Majstor dosjetke i doskočice, slikovite karikaturalne karakterizacije i opisa atmosfere, fabule je oblikovao polazeći od šaljive anegdote, često prepletene s ljubavnom pričom, koju je potom razvijao digresijama, slikovitim detaljima i komičnim situacijama. Uz B. Nušića najistaknutiji je srpski humoristični pisac.
