Mejerholjd (Mejerhol’d) [m’ijirho'l’t], Vsevolod Emiljevič (Êmil’evič), ruski glumac, redatelj i teatrolog (Penza, 9. II. 1874 – Moskva, 2. II. 1942). Od 1898. član novoosnovanoga Moskovskoga hudožestvenoga teatra, u kojem je bio glumac i asistent režije. God. 1902–05. vodio je vlastitu družinu, 1906–08. radio u kazalištu V. F. Komisarževske u Sankt Peterburgu; 1908–17. režirao u državnim kazalištima. U Teatru revolucije, koji je osnovao 1922. u Moskvi, ostvario je svoje ideje o funkciji kazališta kao čimbenika u revolucionarnim zbivanjima. Primjenjivao je scenu bez zastora, s mobilnim i konstruktivističkim elementima, glumcu je sugerirao nove forme interpretacije, služio se komparserijama, uvlačio gledalište u dramsku akciju. Na taj je način postavio djela A. S. Gribojedova (Teško pametnomu), N. V. Gogolja (Revizor), A. N. Ostrovskoga (Šuma), A. V. Suhovo-Kobilina (Smrt Tarelkina), V. V. Majakovskoga (Stjenica). Kritiziran zbog formalizma, Teatar revolucije zatvoren je 1938; Mejerholjd je postao operni redatelj u kazalištu K. S. Stanislavskoga, ali je 1939. uhićen i zatvoren u jedan od logora Staljinova režima. O njem se u domovini ponovno počelo govoriti tek početkom 1960-ih, kada je njegova rehabilitacija potaknula tisak režijskih knjiga i teorijskih spisa, zbog kojih se smatra jednim od stožernih inovatora kazališne glume i režije XX. stoljeća. Režirao je i filmove.
