Bembo [bε'~], Pietro, talijanski književnik (Venecija, 20. V. 1470 – Rim, 18. I. 1547). Humanist, zastupnik renesansnoga klasicizma, tzv. bembizma, i začetnik europskog petrarkizma, djelovao na dvoru u Ferrari od 1497. i Urbinu od 1539. Bio je tajnikom pape Lava X., proglašen kardinalom 1539. U Asolanskim dijalozima o platonskoj ljubavi (Asolani, 1505), posvećenima Lucreziji Borgiji s kojom je ljubovao u Ferrari, zagovara klasicističku ravnotežu, ugledanje na uzore i štovanje pravila. U polemici s Picom della Mirandolom, poslanicom O oponašanju (De imitatione, 1512) iznosi načela ciceronizma, tj. stilističkog normativizma u književnosti na latinskome. Njegovi Zapisi o narodnom jeziku (Prose della volgar lingua, 1525) prva su gramatika talijanskog jezika, a Bembo mu pridaje dostojanstvo latinskoga, ističući firentinski izričaj F. Petrarce i G. Boccaccia kao uzor. Rime (1530) su budući temeljni kamen europske petrarkističke lirike. Taj svestrano izobraženi ljubitelj umjetnosti nametnuo se kao autoritet i najistaknutiji predstavnik renesansnih težnji.
