Živančević, Milorad, srpski književni povjesničar (Makarska, 4. V. 1933 – Frankfurt na Majni, 28. VII. 2022). Diplomirao je 1956. na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a doktorirao 1962. radom o Ivanu Mažuraniću na Filološkom fakultetu u Novom Sadu, gdje je potom bio profesor hrvatske književnosti; 1990-ih predavao je na sveučilištima u Krakovu i Frankfurtu na Majni. Objavio je niz monografskih, bibliografskih i kritičkih izdanja hrvatske književnosti XIX. st. (Ivan Mažuranić, 1964; Prilozi proučavanju hrvatske književnosti XIX veka, 1969), a u okviru serije školskih priručnika monografije »Smrt Smail-age Čengića« Ivana Mažuranića (1982), »Seljačka buna« Augusta Šenoe (1983) i »Povratak Filipa Latinovića« Miroslava Krleže (1985). Najvažnije mu je djelo monografija o književnosti ilirizma u svesku Ilirizam/realizam (1975) u okviru višesveščane Povijesti hrvatske književnosti. Istaknuo se i kao polonist, istražujući među ostalim veze hrvatskih preporodnih pisaca s poljskima; te je studije okupio u knjizi Polonica (1987). Bio je glavni urednik Zbornika za slavistiku Matice srpske 1970–93., priređivač kritičkih izdanja usmenoknjiževnih pjesama te prevoditelj s ruskoga i poljskoga. Objavio je roman Ćukova vodenica (1956) i dvosveščanu intelektualnu autobiografiju Onostranstvo (2008).
