skupštinski sustav, oblik političkog sustava koji karakterizira jedinstvena, centralizirana vlast sjedinjena u skupštini. Teorijsko utemeljenje skupštinski sustav ima u načelu jedinstva vlasti kao neotuđive, nedjeljive i nepredstavljive narodne suverenosti, koje je prvi značajnije zastupao J.-J. Rousseau. Prema načelu jedinstva vlasti, izvršna i zakonodavna funkcija dijelovi su jedinstvene vlasti, a izvršna vlast ovisna je i podređena zakonodavnoj. Skupštinski sustav djelovao je u Francuskoj u vrijeme Konventa (1792–95) i Pariške komune (1871), te u SSSR-u (1918–91) i Jugoslaviji od 1950-ih do početka 1990-ih godina. Specifičan oblik skupštinskoga sustava ima Švicarska. Ustav iz 1874. određuje da Savezna skupština (njem. Bundesversammlung, franc. Assemblée fédérale, tal. Assemblea federale) ima vrhovnu vlast, koju može ograničiti narod putem oblika izravne demokracije (referendumom) i kantoni koji su jedinice konfederacije. Funkcija vlade sjedinjena je s funkcijom državnog poglavara, a bira ju Skupština te ona, kao kolegijalno tijelo, obavlja zadaće koje joj Skupština povjeri. Zbog kolegijalnoga sustava izvršnog organa (vlade) skupštinski se sustav naziva i direktorijalnim sustavom. Kritičari skupštinskoga sustava tvrde kako to nije samostalan tip vlasti, već samo jedan oblik parlamentarnoga sustava vlasti.
