Petrescu [~re'sku], Camil, rumunjski književnik (Bukurešt, 9. IV. 1894 – Bukurešt, 14. V. 1957). Jedna od najznačajnijih pojava rumunjske međuratne književnosti, začetnik rumunjskoga modernog romana i novoga naracijskoga stila. Njegov je književni manifest esej – predavanje O novoj strukturi i djelu Marcela Prousta (Despre noua structură şi opera lui Marcel Proust). Najznačajnija su mu djela psihoanalitički romani Posljednja noć ljubavi, prva noć rata (Ultima noapte de dragoste, întâia noapte de război, I–II, 1930), koji opisuje iskustva iz I. svjetskog rata, u kojem je sudjelovao, i Prokrustova postelja (Patul lui Procust, I–II, 1933). Do 1943. bavio se filozofijom, fenomenologijom, a potom je zacrtao vlastiti »sustav«, fenomenološki u svojoj biti: supstancijalizam. Petrescu se istaknuo i dramskim djelima: Snažne duše (Suflete tari), Ples vila (Jocul ielelor), Venecijanski akt (Act veneţian), Caragiale u svojem dobu (Caragiale în vremea lui) i dr., objavljenima u zbirkama Kazalište (Teatru, I–III, 1946–47), koja su, nakon Caragialeovih, ponajbolja u rumunjskoj književnosti. Nedovršen mu je ostao roman Čovjek među ljudima (Un om între oameni, I–III, 1953–57). Pisao je i antiratnu liriku: Stihovi. Ideja. Ciklus smrti (Versuri. Ideea. Ciclul morţii, 1923).
