Hamza [hamza'], Hakimzade Nijazi [~zi'], uzbečki pjesnik i dramatičar (Kokand, 22. II. 1889 – Šahimardan, 18. III. 1929). Prosvjetiteljski djelovao u uzbečkoj kulturi; izrazito sovjetski usmjeren; ubijen. Napisao više popularnih pjesama, npr. zbirku gazela na uzbečkome Divan (1905–14), zbirku Mirisna ruža (Atir gul, 1919) i drugo. U duhu socijalističkoga realizma zagovarao opći napredak, prava žena, seljaka i drugo, npr. u romanu Nova sreća (Jangi saodat, 1915). Autor je prve uzbečke drame Beg i seljak (Boi ila hizmatči, 1918), o borbi seljaka protiv feudalaca.
